System ociepleniowy (w odniesieniu do ociepleń metodą mokrą; tutaj dokładnie lekką-mokrą) – kompletny zestaw materiałów budowlanych do wykonania izolacji cieplnej budynku wraz z wykończeniem powłoką tynkarską.

Ocieplenie polega na zamocowaniu materiału termoizolacyjnego (najczęściej w postaci płyt) do ścian budynku (od zewnątrz). Płyty termoizolacyjne mogą być wykonane ze styropianu, polistyrenu ekstrudowanego, czy też wełny mineralnej.

Przykleja się je za pomocą zaprawy klejowej i dodatkowo mocuje się mechanicznie kołkami (jeśli zachodzi taka potrzeba). Na materiał izolacyjny konieczne jest nałożenie warstwy zaprawy zbrojonej siatką, na przykład z włókna szklanego. Ta warstwa ma za zadanie przenieść powstające w ustroju naprężenia, które mogłyby spowodować rysowanie się warstwy wykończeniowej (powłoki tynkarskiej). Naprężenia te mogą powstawać w wyniku zmian temperatury, siły wiatru i tym podobnych, a także drgań konstrukcji budynku. Na tak przygotowany podkład nakładany jest zazwyczaj podkład tynkarski i następnie tynk cienkowarstwowy, lub też bezpośrednio tynk (o ile taką sytuacje dopuszcza/narzuca dany system). Tynk chroni układ ociepleniowy (a przez to ściany zewnętrzne i wnętrze budynku) przed działaniem czynników atmosferycznych (np. promieniowanie ultrafioletowe, wiatr, deszcz).

Paroizolacja to warstwa w ścianie lub stropie, której zadaniem jest przeciwdziałanie przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do zewnętrznych warstw przegrody.

W pomieszczeniach, gdzie przebywają ludzie wilgotność względna powinna wynosić 50-70%. W niektórych pomieszczeniach może wynosić więcej ze względu na czynności tam wykonywane (gotowanie, pranie, kąpiel) lub z innych powodów (Palmiarnie itp). Para wodna zawarta w powietrzu wnika do wnętrza ścian. Temperatura w ścianie zmienia się od pokojowej na jej wewnętrznej stronie do temperatury zewnętrznej-na zewnętrznej stronie.

W zależności od różnicy temperatur, w pewnym miejscu przekroju ściany temperatura osiąga punkt rosy i para wodna skrapla się, powodując zawilgocenie materiału, z którego zbudowana jest ściana. Powoduje to szereg niekorzystnych zmian: wzrasta przewodnictwo cieplne ściany, możliwy jest rozwój pleśni, szkodliwych dla materiałów i dla zdrowia ludzi, możliwe jest zamarzanie ściany i jej niszczenie.

Paroizolację wykonuje się najczęściej z folii z tworzyw sztucznych, czasem pokrytych cienką warstw aluminium dla zmniejszenia ucieczki ciepła. Czasem wykorzystuje się papę lub specjalne masy ("folia w płynie") albo farby.